P U C U N G

01
Kamulane kaluwak nonomanipun,

Pan dadi satunggal,

pucung aranira ugi,

yen wus tuwa kaluwake pisah pisah.

02
Den budiya kepriye ing becikipun,

aja nganti pisah,

kumpule kaya nomeki,

anom kumpul tuwa kumpul kang prayoga.

03
Aja kaya kaluwak duk anom,

kumpul bisa wus atuwa,

ting salebar siji-siji,

nora wurung dadi bumbu pindhang lulang.

04
Aja kaya sadulur memanise dipun runtut,

oja kongsi pisah,

ing samubarang karyeki,

yen arukun dinulu katon prayoga.

05
Abot enteng wong duwe sanak sadulur,

ji tus tandhingira,

yen golong sabarang pikir,

kacek uga kang tan duwe sanak kadang.