M I J I L

01
Pomo kaki padha dipun eling,

ing pitutur ingong,

sira uga satriya arane,

kudu anteng jatmika ing budi,

luruh sarta wasis,

samubarang tanduk.

02
Dipun nedya prawira ing batin,

nanging aja katon,

sasona yen durung masane,

kekendelan aja wani manikis,

wiweka ing batin,

den samar ing semu.

03
Lan dimantep mring panggawe becik,

lawan wekas ingong,

aja kurang iya panrimane,

yen wis tinitah marang Hyang Widhi,

ing badan punika,

wus pepancenipun.

04
Ana wong narima ya titahing,

mapan dadi awon,

lan ana wong narima titahe,

wekasane iku dadi,

becik, kawruhana ugi,

aja seling surup.