M I J I L

01
Pomo kaki padha dipun eling,

ing pitutur ingong,

sira uga satriya arane,

kudu anteng jatmika ing budi,

luruh sarta wasis,

samubarang tanduk.

02
Dipun nedya prawira ing batin,

nanging aja katon,

sasona yen durung masane,

kekendelan aja wani manikis,

wiweka ing batin,

den samar ing semu.

03
Lan dimantep mring panggawe becik,

lawan wekas ingong,

aja kurang iya panrimane,

yen wis tinitah marang Hyang Widhi,

ing badan punika,

wus pepancenipun.

04
Ana wong narima ya titahing,

mapan dadi awon,

lan ana wong narima titahe,

wekasane iku dadi,

becik, kawruhana ugi,

aja seling surup.

ASMARANDANA

01
Padha netepana ugi,

kabeh parentahing syara,

terusna lair batine,

salat limang wektu uga,

tan kena tininggala,

sapa tinggal dadi gabug,

yen misih remen neng praja.

02
Wiwitane badan iki,

iya saking ing sarengat,

anane Manusa kiya,

rukune Islam lelima,

tan kerja tininggala,

pan iku parabot agung, mungguh uripe neng donya.

03
Kudu uga den lakoni,

rukun lelima punika,

apantosa kuwasane,

ning aja tan linakwan,

sapa tan ngalakanana,

datan wurung nemu bebendu, mula padha estokeno.

04
Parentahira Hyang Widdhi,

kang dhawuh marang Nabiu'ullah,

ing Dalil Khadis enggone,

aja padha sembrana,

rasakna den karasa,

Dalil Khadis rasanipun,

dimene padhang tyasira.

S I N O M

01

Ambeke kang wus utama,

tan ngendhak gunaning jalmi,

amiguna ing aguna,

sasolahe kudu bathi,

pintere den alingi,

bodhone didokok ngayun,

pamrihe den inaa,

mring padha padhaning jalmi,

suka bungah den ina sapadha-padha.

02

Ingsun uga tan mangkana,

baliku kang sun alingi,

kabisan sun dokok ngarsa,

isin menek den arani,

balilune angluwihi,

nanging tenanipun cubluk,

suprandene jroning tyas,

lumaku ingaran wasis,

tanpa ngrasa prandene sugih carita.

03

Tur ta duk masihe bocah,

akeh temen kang nuruti,

lakune wong kuna-kuna,

lelabetan kang abecik,

miwah carita ugi,

kang kajaba saking embuk,

iku kang aran kojah,

suprandene ingsun iki,

teko nora nana undaking kabisan.

Megatruh

Sigra milir sang gèthèk sinanggga bajul (12/u)

Kawan dasa kang njagani (8/i)

Ing ngajeng miwah ing pungkur (8/u)

Sinangga ing kanan kèring (8/i)

Sang gèthèk lampahnya alon (8/o)

 

Mbok Parawan sangga wang duhkiteng kalbu
Jaka Lodang nabda malih
Nanging ana marmanipun
Ing waca kang wus pinesthi
Estinen murih kelakon

Sangkalane maksih nunggal jamanipun
Neng sajroning madya akir
Wiku Sapta ngesthi Ratu
Adil parimarmeng dasih
Ing kono kersaning Manon

Tinemune wong ngantuk anemu kethuk
Malenuk samargi-margi
Marmane bungah kang nemu
Marga jroning kethuk isi
Kencana sesotya abyor

sigra milir kang gèthèk sinangga bajul
an dasa kang njagèni
ing ngarsa miwah ing pungkur
tanapi ing kanan kéring
kang gèthèk lampahnya alon